Doe een gok en win een prijs(je)

Ik praat jullie even bij. Die dinsdag dat de dokter mij belde heeft hij mij uitdrukkelijk beloofd, geheel en al uit zichzelf, dat hij me binnen een week weer zou bellen. Hij zou dan een afspraak hebben gemaakt hetzij met de Keulse dokter, hetzij in Amsterdam. Maar dat heeft hij niet gedaan, ondanks dat hij dit zeer nadrukkelijk heeft beloofd. Ik heb hem vorige week woensdag en donderdag geprobeerd zelf te bellen, maar je krijgt hem nooit aan de lijn. Of hij is er gewoon niet, of hij is aan het opereren, of hij heeft patiënten in zijn kamer of… of… of…. er is altijd wel iets.

Inmiddels word ik steeds bozer en denk ik steeds vaker: ik zou een klacht moeten indienen, zowel bij het Haga als bij de Belgische  dokter. Maar dat kost zo veel negatieve energie, en energie…tja, daar zit ik al op mijn reserves te teren. Dus stuur ik zo maar weer eens een mailtje, nummer hoeveel wordt dat wel niet? Ik zal straks eens tellen en dan mogen jullie raden; degene die er het dichtste bij zit krijgt een…euh…..nou daar verzin ik wel wat op, in elk geval een eervolle vermelding hier op mijn blog!

Dus mensen: doe een gok en win een prijs – hebben we er toch nog een beeeetje lol van. Ter info: in mei 2014 heb ik voor het eerst via mail bericht gestuurd en in juli ging ik voor het eerst naar hem toe. Wat volgde waren maanden van sjorren en trekken, duwen en sleuren, om voortgang te krijgen.

Jullie hebben tot vrijdag de tijd en dan maak ik de winnaar bekend. En ik ben van plan me WEL aan de datum te houden…..

Jarig

Zaterdag was ik jarig

Lang zal ze leven

Levenslang zal ik haar geven

Hieperdepie

Opereren doen we nie

Mijn gewone leven was voorbij

Sinds die ene dag in mei

Met dank aan de neurochirurg

Hij deed het niet expres

Had zeker een slecht moment

Of was niet bij de les

Ik word nooit meer wie ik was

Ik woon nu hier, in dit  onwillige lijf

Zullen we ooit in vrede  kunnen leven

Nu ik hier tot  het einde blijf?

De hoop is vervlogen
Alom present is het verdriet

Levenslang heb ik gekregen

En waarvoor?
Ik weet het  niet.

LEVENSLANG

Levenslang heb ik gekregen, voor een misdaad die ik nooit heb gepleegd. Levenslang opgesloten in dit lijf – ik kan er niet uit, hoe graag ik dat ook zou willen. De operatie gaat niet door.

Gisteren was er dan eindelijk contact met de dokter uit Belgie en ik hoorde gelijk dat hij geen goed nieuws had. Bij nadere beschouwing  en veelvuldig overleg over mijn dossier is hij tot de  conclusie gekomen dat hij het niet aandurft, te risicovol. Je moet je voorstellen dat het gebied waar je moet zijn niet veel groter is dan een pinda. Daar zit nu al een elektrode aan de rand en de dokter is bang dat als hij er aan gaat sleutelen, die hele pinda wel eens uit elkaar kan vallen. En dan blijft er niks van me over want dan helpen de medicijnen ook niet meer.

Hij wil me nu toch nog doorsturen naar een zeer gespecialiseerde arts in Keulen, het opperhoofd der DBS om te kijken of zij nog een goed idee heeft en anders is dit het dan, kunnen we hooguit het apparaat en de medicatie wat bijstellen.

Het was een klap in mijn gezicht, mijn laatste strohalm vliegt uit mijn handen, de  hoop vervlogen. Levenslang zit ik vast en dat gevoel gun ik echt niemand.